تخته رسم یک سطح صاف و مستطیلی است که به طور عمده برای انجام فعالیت‌های نقاشی، طراحی و نقشه کشی استفاده می‌شود. این تخته معمولاً از یک جنس مقاوم و صاف مانند MDF، فلز یا پلاستیک تهیه می‌شود. تخته رسم معمولاً از ابعاد مناسب برخوردار است که فضای کافی برای کار روی آن را فراهم می‌کند.
تخته رسم،تخته رسم معماری،تخته رسم نقشه کشی،تخته رسم نقاشی،تخته رسم فابل،تخته رسم سبز،کیف تخته رسم،تخته رسم پایه دار،تخته رسم سی کلاس
هیچ محصولی یافت نشد.
تخته رسم مهندسی، با نام‌های دیگری چون میز نقاشی، میز طراحی یا میز معمار، در قالب سنتی خود، یک نوع میز چندمنظوره است که برای هر نوع نقاشی، نوشتن یا نقاشی‌های ناگهانی بر روی یک برگه بزرگ کاغذ، یا برای خواندن کتاب‌های بزرگ یا سند‌های بزرگتر از اندازه معمول یا برای طراحی نقشه‌های فنی دقیق (مانند نقشه‌های مهندسی یا نقشه‌های معماری) قابل استفاده است. تخته رسم قبلاً همراه مدرسه‌ها و دفاتر کتابخانه‌های خصوصی در دوران پیش از صنعتی و زمانه‌های اولیه صنعتی بود.در طول انقلاب صنعتی، تکنیک نقاشی به تدریج تبدیل به یک صنعت ویژه شد و تخته‌های رسم به تدریج از کتابخانه‌ها و دفاتر اکثر آقایان خارج شدند. آنها بیشتر کارآمد شدند و به جای چوب‌های ارزشمند و برنج، از فولاد و پلاستیک ساخته شدند.اخیراً، مهندسان و نقاشان برای ساخت و اصلاح نقاشی‌ها بر روی کاغذ با مداد یا جوهر از تخته رسم استفاده می‌کنند. ابزارهای نقاشی مختلف (خط‌کش، پروتراکتور، و غیره) برای رسم خطوط موازی، عمودی یا شیب دار روی آن استفاده می‌شود. ابزارهایی برای رسم دایره، قوس، منحنی‌ها و نمادهای دیگر نیز وجود دارد (قطب‌نما، منحنی فرانسوی، الگو، و غیره). با این حال، با معرفی تدریجی طراحی و نقشه‌کشی به کمک کامپیوتر (CADD یا CAD) در دهه‌های اخیر سده بیستم و اول سده بیست و یکم، تخته رسم کمتر رایج می‌شود.تخته رسم گاهی همچنین به عنوان یک میز مکانیکی نیز نامیده می‌شود زیرا، برای چندین قرن، اکثر میزهای مکانیکی تخته رسم بودند. با این حال، به طور متفاوت از میزهای مکانیکی ابتکاری قسمت دوم قرن هجدهم، بخش‌های مکانیکی تخته رسم معمولاً محدود به چاک، چرخ‌ها و شاید چند دنده یا دنده‌های ساده برای افزایش و شیب سطح کار می‌شود.بسیاری از اوقات یک تخته رسم ممکن است به نظر یک میز نوشتن یا حتی یک میز مدرسه شباهت داشته باشد زمانی که سطح کار در حالت افقی تنظیم شده و ارتفاع آن به ۲۹ اینچ تنظیم شود، به منظور استفاده به عنوان یک میز "معمولی". تنها نشانه معمولاً لبه‌ای روی یکی از دو طرف سطح میز بود. این لبه یا لبه مانع لغزش کاغذ یا کتاب‌ها روی سطح هنگامی که سطح شیب داده می‌شود. گاهی از آن برای نگه داشتن ابزارهای نوشتاری استفاده می‌شود. وقتی سطح کار به حالت بلندی کامل خود گسترش یافت، می‌توان از تخته رسم به عنوان یک میز ایستاده استفاده کرد.محصولات تقلیدی بسیاریاز تخته‌های رسم ساخته شده‌اند و هنوز هم در حال تولید هستند، کپی‌برداری از سبک‌های دوره‌های هجدهم و نوزدهم قرن است.تاریخچه تخته رسم،در قرن‌های هجدهم و نوزدهم، کاغذ نقاشی مرطوب می‌شد و سپس لبه‌های آن به تخته رسم چسبانده می‌شدند. بعد از خشک شدن، کاغذ صاف و صاف می‌شد. نقاشی کامل سپس از تخته جدا می‌شد. کاغذ همچنین می‌توانست با دکمه‌های نقاشی به تخته چسبیده یا حتی با پلاستک‌ها محکم شود. روش‌های اخیر استفاده از نوار نقاشی خودچسب جهت چسباندن کاغذ به تخته را شامل می‌شود، شامل استفاده پیشرفته از نقطه‌های چسبنده فردی از یک رول توزیع شده است. برخی از تخته‌های رسم مغناطیسی هستند که از طریق نوارهای فولادی بلند، کاغذ را نگه می‌دارند. تخته‌هایی که برای رسم تراشه یا انیمیشن استفاده می‌شوند ممکن است شامل سنجاق‌های ثبت نام یا میخ‌ها باشند تا تطابق لایه‌های مختلف رسانه نقاشی را تضمین کنند.تخته‌های نقشه کشی معاصریک تخته رسم با ماشین طراحی، که نیازی به یک T-مربع ندارد
با وجود گسترش طراحی کمکی کامپیوتری، بسیاری از معماران قدیمی و حتی برخی از طراحان سازه هنوز هم بر روی گرافیک کاغذی و مداد از تخته نقاشی استفاده می‌کنند.تخته‌های نقشه کشی معاصر معمولاً بر اساس چارچوب فولادی استوانه ای ساخته می‌شوند. فولاد قدرت مورد نیاز را به همراه قابلیت حمل و نقل آسان تر از چارچوب‌های قدیمی تخته رسم ارائه می‌دهد. معمولاً سطح تخته نقاشی یک برگه ضخیم از فیبر نیزی با شیارهایی از فرمیکا که به همه سطوح آن لمینت شده‌اند، می‌باشد. سطح تخته نقاشی معمولاً با پیچ‌ها به چارچوب متصل شده که می‌توانند برای حمل تخته رسم آسانی از آنها بردارند.
